Η αλληλογραφία

Κάποτε τα δάκτυλα ακουμπούσαν το χαρτί
ζωγράφιζαν τις λέξεις και την ανέμελη ζωή
ταξίδευαν  σε κόσμους , ωραίους μαγικούς
Ήταν η ζωή που ονειρευόσουνα και ζούσες κόσμους μουσικούς
Χρόνια μετά σε διάβασα, σε γνώρισα και πάλι
σε βρήκα εκεί που δεν περίμενα
και μου ’ρθες σαν άνεμος που διαπερνά την ψυχή
και αφήνει πόνο χαραγμένο στο σκοτάδι
τα μάτια πάλι υγράνθηκαν
κι αν τα χρόνια πάνε τόσα
πάλι το μαξιλάρι έχει μουσκέψει
κι αν τα σύννεφα ταξίδευαν χρόνια τώρα
πάνω απ΄τις στέγες των σπιτιών κι έγιναν όλα
μαξιλάρια που χορεύανε σαν αστρικό χορό.
Χρόνια αργότερα…
Τα δάκτυλα ακουμπάνε τα πλήκτρα
ζωγραφίζουνε τις λέξεις μου
και εσύ φιγούρα ήρθες.
Μα να που φεύγεις και πάλι
σβήνει η φιγούρα σου στο δρόμο μέσα στη σιγή
κι ένα πικρό γιατί; …και να που φεύγεις, έφυγες χρόνια πριν μες την σιγή

Π.Σ. 26 Αύγουστος 2014