Μυστική η γραφή των λόγων
σαν αίνιγμα που ψάχνει τις απαντήσεις
Μίλησε: κι όμως σιγούσε
Κράτησε: κι όμως απομακρύνθηκε
Λύγισε: κι όμως πήρε ανάστημα
Πάλεψε: κι όμως πλανεύτηκε
Μυστική η γραφή της ψυχής
Που άλλοτε κλαίει… σιγή...
Που άλλοτε γελάει… τραγουδά… ποιεί…
Αίνιγμα πάνω στο αίνιγμα
Κι αυτή ακροβατεί
Μια γραφή κήπος, όνειρο, χρώμα, με τίτλο «ουράνιο τόξο ζωής»
Μια γραφή αλφαβήτας, καρδιάς, ψυχής, σ’ένα αστρικό χορό σε μια σιγή…
κάτω απ’τον ίδιο ουρανό,
Τι κι αν το κομμάτι του ήταν για τον καθένα απ’ αυτούς διαφορετικό…
Π.Σ. 5 Μάρτιος 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου