Λόγια Παραμυθιού

Τότε που άλλα μου  έλεγαν τα ματιά σου

και άλλα  μου μαρτυρούσαν

και η γλυκιά σου η φωνή απλά μου ψιθυρούσε

Εγώ μέσα από τους ψίθυρους  σου

τους δικούς σου και της νύχτας,

μέσα απ' το φεγγάρι της

τα λόγια σου ήθελα ν' ακούσω

μα ήτανε τόσο ψιθυριστά λες και δεν

ήθελες να  τ' ακούσω.

 

Ήταν λόγια του παραμυθιού ,

λόγια του έρωτα και αγάπης

γι’ αυτό τα έλεγες τόσο ψιθυριστά

μην πάρω θάρρος και καταλάβω

πως ήταν λόγια απλά λόγια παραμυθιού και τίποτα παραπάνω

Η απορροία όμως μου έμεινε

και μες τα χείλη η γεύση

γιατί δεν ήθελες τους ψιθύρους

σου εγώ να τους ακούσω

κι ας ήτανε ψίθυροι παραμυθιού

εγώ ζητούσα να τ' ακούσω

 

Ήθελα μέσα από αυτά εγώ να χάνομαι, να λιώνω

κι ας ήξερα απ' την αρχή

πως ήταν λόγια ψεύτικα

στον καημό σου επάνω

 

 Σαν το παραμύθι ύπνου δόθηκαν

κι ας ήτανε ψιθυριστά ίσα για να τ’ ακούσω

ήτανε  λόγια αγάπης ονείρου

κι εγώ ζητούσα να τ' ακούσω

 

Κι εγώ....
Ακόμα χάνομαι στο δικό σου παραμύθι
Εκείνο..
του Ερώτα και της Αγάπης σου
με τα λόγια τα τρελά τα ψεύτικα

και τα ψιθυριστά 
που όριζαν τις στιγμές μου 

Π.Σ.

22-08-2012

ΥΓ Με ελάχιστες μετατροπές το ΄ποίημα ενσωματώθηκε στο μυθιστόρημα ... και μέτά... σίγησε ο ουρανός, εκδόσεις Αναζητήσεις.