Ήθελα να γινόμουν άνεμος
να γινόμουν βροχή
Πάντα έλεγα πως ήρθε η ώρα να φύγω
μα πάντα κάτι με γύριζε πίσω
σαν αγκίστρι χωρίς φωνή
Μια σιγή μες τους αιώνες
αναβάλει και πάλι αυτή τη φυγή
πισωπατώ και πάλι το χρόνο
γιατί ξέρω πως κάτι, κάπου μου έχει μείνει
το ξέρω… και το νοσταλγώ…
γυρίζω πίσω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου