Η
Παυλίνα Στυλιανού γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λεμεσό. Από μικρή ηλικία γέμιζε τα βιβλία και τα τετράδια της με στίχους της στιγμής . Γράφει ποιήματα και
μικρές λογοτεχνικές ιστορίες σε διάφορες ιστοσελίδες. Το πρώτο της μικρό διήγημα δημοσιεύθηκε
στο περιοδικό "Ιθάκη" του σχολείου της γι’ αυτό το λόγο όταν γράφει
ποίηση μιλάει για την δική της Ιθάκη.
Ποιήματα
της έχουν δημοσιευθεί
σε διάφορα ανθολόγια και λογοτεχνικές / ποιητικές ιστοσελίδες.
Τα
ποιήματα της «Να με θυμάσαι», «Να με προσέχεις», «Πιο πολύ» έχουν μελοποιηθεί.
Έργα της
Τα
αλουμινόκουτα ζωντανεύουν, παιδικό, Αναζητήσεις 2012
Και
μετά σίγησε ο ουρανός, μυθιστόρημα, Αναζητήσεις 2014
Η
Ιθάκη μου της ψυχής μαργαριτάρι (υποψήφιο Κρατικών βραβείων ποίησης Κύπρου για
εκδόσεις) Αναζητήσεις 2015
8
μικρές ιστορίες εκδόσεις 121 Words 2020 της microfiction
(άλλες μικρές ιστορίες στο Urnovl – 121 λέξεις)

Έργα της μέχρι σήμερα είναι, το Παραμύθι: «Τα Αλουμινόκουτα ζωντανεύουν» το οποίο εκδόθηκε το 2012 σε συνεργασία με τον τότε εννιάχρονο γιο της. (Βιβλιοεκδόσεις Αναζητήσεις), με θέμα την ανακύκλωση

και το Μυθιστόρημα: "… και μετά σίγησε ο ουρανός…" (Βιβλιοεκδόσεις Αναζητήσεις 2014), το οποίο έχει μια στιχο-ταξιδιάρικη νότα, την οποία δεν μπορούσε να αποφύγει μιας και ο στίχος είναι -και θα είναι- πηγή ζωής γι΄αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου