Τι ήθελα, τι προκάλεσα...

Το μόνο που ζήτησα ήτανε να γράψω

και εσύ ήθελες να μου κόψεις τα χέρια

Το μόνο που ζήτησα ήτανε να πετάξω

κι εσύ ήθελες να μου κόψεις τα φτερά

Δεν ρώτησες αν ήθελα να γράφω και να κουρνιάζεις δίπλα μου

Δεν ρώτησες αν ήθελα να πετάξω σ’ ένα ταξίδι μαζί σου αντάμα..

Με άφησες σαν πληγωμένο πουλί κάτω στο χώμα

και δεν θέλησες να γιατρέψεις τις πληγές μου

Θέλησες μόνο να μου ρουφήξεις το αίμα

να με κλείσεις σ’ ένα στεγνό συναισθηματικά κόσμο βαμπίρ

Οι λέξεις μου χαθήκαν στον αέρα

δεν θέλω να τις μαζέψω

μήπως και ξανακάνω λάθος και πληγώσω την ψυχή

φοβάμαι να μιλήσω πια, μα και να κλάψω

μήπως προδώσω την πονεμένη μου ψυχή

φοβάμαι να μαζέψω τις λέξεις γύρω

να τις χρησιμοποιήσω μπας και ανοίξω μια νέα πληγή

φεύγω με την ευχή που έκανες

για να σου κλείσω την πληγή που σου άνοιξα

εύχομαι μια μέρα να με συγχωρέσεις

αφού τόσο μεγάλο έγκλημα προκάλεσα

ίσως μια μέρα να ξαναγράψω ...

ίσως μια μέρα να ξαναπετάξω...

ίσως μια μέρα... Ίσως μια μέρα...

 

Π.Σ.