Μαδημένη Μαργαρίτα!

Δυο μαργαρίτες φύτρωναν πλάι, πλάι σαν ομορφιά.

-       Καλημέρα Μαργαρίτα, καλημέρα ομορφιά!!

-       Καλημέρα Μαργαρίτο, καλημέρα υπναρά!!

Και το βράδυ πάλι τα ίδια να χαϊδεύουν τα πέταλα τους τρυφερά.

-       Καληνύχτα Μαργαρίτα, καληνύχτα ομορφιά!!

-       Καληνύχτα Μαργαρίτο, καληνύχτα υπναρά!!

Και γελούσανε και έπαιζαν λες και ήτανε παιδιά.

Μα μια μέρα ένα χέρι σκύβει ξεριζώνει και γελά.

-       Θα μαδήσω εγώ μαργαρίτα για να δω αν μ’ αγαπάς.

Κι όταν τα πέταλα σκόρπισαν, τα χέρια του σηκώθηκαν ψηλά, με χαρά και με ζωντάνια μαργαρίτα μ’ αγαπάς!

Κι όταν ήρθε πια το βράδυ και η Μαργαρίτα πουθενά  Που να πει την καληνύχτα που να πει καληνύχτα ομορφιά.  Σκύβει το κεφάλι το πιέζει στο χώμα ν’ απλωθεί.

-       Καληνύχτα Μαργαρίτα. Σου ’ρχομαι, περίμενε με ομορφιά!

© Π.Σ