Τα πλασματάκια

Δεν ήταν παρά δυο μικρά τρυφερά πλασματάκια

δυο πλασματάκια
που γελούσε το ένα με το γέλιο του άλλου
και έκλαιγε το ένα με το κλάμα του άλλου.
Δυο μικρά πλασματάκια
που περπατούσαν μέσα στις φλόγες
και αυτές δεν τους άγγιζαν καν.
Περπατούσαν καθώς η φλόγα δυνάμωνε·
και αυτά, ήταν μαζί, δεν φοβόντουσαν καν.
Περπατούσαν μέχρι το τέλος του δρόμου·
γιατί ήθελαν να είναι το ένα δίπλα στο άλλο,
απ’ την αρχή της γέννησης τους, μέχρι το τέλος…

Αφιερωμένο για τον Χρίστο και τον Μίλτο με αγάπη