Η σιγή της ποίησης

Όταν σίγησε ο ουρανός
σίγησε και η ψυχή της ποίησης μαζί του
σταμάτησε πια για να πετά ψηλά
να τραγουδά, να ταξιδεύει με τα πουλιά
έτσι όπως έμαθε η καρδιά να κτυπά σε κάθε λέξη
Να χαράζει στο χαρτί την κάθε σκέψη,
να σχίζει θάλασσες βουνά,
να γράφει τη ζωή της.
Ο ουρανός όμως σίγησε
Η ποίηση σταμάτησε
Ο πόνος χαράχτηκε
Το όνειρο χάθηκε
και εγώ έμεινα εδώ να κοιτώ το άψυχο χαρτί
να ονειρεύομαι να μου πει όλα όσα κρύβει η ψυχή
απ’ την αρχή

Περιμένω θα’ ρθεις;

© Π.Σ

Η Ιθάκη μου της ψυχής μαργαριτάρι