Έξω χιονίζει και πάλι. Μυρίζει Χριστούγεννα και όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος βρίσκομαι στη ίδια θέση να κοιτάω έξω από το παράθυρο. Να βλέπω τα άλλα παιδιά να φτιάχνουν χιονόμπαλες και εγώ να ονειρεύομαι πως βρίσκομαι ανάμεσα τους.
Εδώ και 4 χρόνια βρίσκομαι σ' αυτό το καταραμένο καροτσάκι και προσπαθώ να πιάσω τη ζωή μου από την αρχή.
Η πόρτα κτύπησε ξαφνικά, προσπαθώ να κυλίσω τις ρόδες του για να ανοίξω. Η Ιωάννα η κυρία του απέναντι ορφανοτροφείου ήρθε για να με πάρει να παίξω με τα άλλα παιδιά και εγώ να αρνούμαι να δεχθώ φοβούμενη τις αντιδράσεις. Μόνο που σήμερα μαζί της ήταν και η Κατερίνα.
Βγήκα από το καβούκι μου για πρώτη φορά.
Είμαι η Μάρθα και είμαι καλά!!!
© Π.Σ
Η Ιθάκη μου της ψυχής 🌼
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου