Δάκρυα βροχής

Ήταν τα δάκρυα βροχής
που κύλισαν στο χώμα
είχαν μια γεύση πικραμύγδαλου
είχαν μια γεύση αλμύρας
περίμενε να σιγήσει ο ουρανός
να σβήσει η αλμύρα
να γίνει γλυκά-μύγδαλο
προτού χυθεί στο χώμα
μα η βροχή δεν λέει να σιγή
η αλμύρα δεν λέει να σβήσει
το αμύγδαλο να πάρει τη γεύση της ζωή
το χώμα μόνο να ρουφάει και να μη λέει…
να μη λέει αυτά που κρύβει η ψυχή
να μη λέει αυτά που νιώθει
μόνο να σιγή και να πονεί
βουβά μονάχα να κλαίει.

Π.Σ.

Για σένα που πέταξες μακρυά
Για σένα που έμεινες στη γή