Η Ανοιξη πληγώθηκε

Παγκόσμια ημέρα ποίησης και οι λέξεις στέρεψαν

όταν σίγησε ο ουρανός

η ΄Ανοιξη πληγώθηκε και μας γύρισε την πλάτη

και η ψυχή της ποίησης μαζί της

το χαμόγελο χάθηκε από τα πρόσωπα

και μια σκιά υφαίνει τα δίχτυα της μέχρι τον στόχο

Σταμάτησε η ΄Ανοιξη το βήμα της

κουράστηκε να τραγουδά, να ταξιδεύει με τα πουλιά
έτσι όπως γνώριζε κάποτε

οι πεταλούδες βαρέθηκαν τα ταξίδια του ουρανού

μαζί με τα πουλιά πληγώθηκαν και κρύφτηκαν κάπου μακριά

και τα λουλούδια χώθηκαν στην γη δεν θέλησαν να βγουν

και τα πέταλά τους κάπου απλωθούν

Άνθρωπε κατέστρεψες,

σκότωσες κάθε ομορφιά

με όπλα, με φωτιές, με ψέμα, με άδικες φωνές

ο ουρανός πληγώθηκε  και η βροχή όλο κλαίει

σίγησαν τα πάντα

και τώρα άνθρωπε υποφέρεις

Άνθρωπε γιατί;

Ο ουρανός σίγησε
Η ποίηση σταμάτησε
Ο πόνος χαράχτηκε
Το όνειρο χάθηκε
και εγώ έμεινα εδώ να κοιτώ το άψυχο χαρτί
να προσεύχομαι όλο αυτό να σταματήσει

να ξαναδώ την ΄Ανοιξη

να μην την βλέπω να υποφέρει

να δω τις πεταλούδες να ταξιδεύουν με τα πουλιά

 να βγούνε τα λουλούδια απ’ τις κρυψώνες

να μυρίσει και πάλι η πλάση ομορφιά                                

κι ο ήλιος να μου χαμογελάσει όπως ήξερε πάντα τα πρωινά

Περιμένω θα’ ρθείς;

Π.Σ.