Το παλτό

 

Ένα παλτό φορούσα τον χειμώνα
όταν στην αγκαλιά σου κούρνιαζα να ζεσταθώ
μα τώρα έξω λιώνει ο ουρανός μας
και εσύ χάνεσαι σαν ξωτικό
Έλα πάρε το παλτό μου
ο ουρανός λιώνει και εγώ πονώ
Ό, τι ένοιωσα ήτανε δικό μας
μου το χάρισε απλόχερα ο Θεός
Είναι η αγάπη μας σαν καταιγίδα
σαν μια φλόγα που καίει την ψυχή
μια φλόγα που καίει βήμα, βήμα
σου τρυπάει μια ανοιχτή πληγή
Έλα πάρε μου το χέρι
να βαδίσουμε μαζί
να μας πάρει κι όπου πάμε
μέχρι τα ίχνη μας σβήσουνε στην γη

©️Π.Σ