Έμαθα να ζωγραφίζω καράβια
Μικρά μεγάλα παιδικά.. .
Τι σημασία έχει δικά μου είναι μοναχά
Yπάρχουν άνθρωποι, που υπάρχουν για να δίνουν
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν για να σε κρατούν στην ζωή
Δεν είναι άγγελοι... φτερά δεν φοράνε...
Είναι θνητοί σαν κι εσένα και είναι μοναδικοί.
Κάποιοι άνθρωποι…
Είναι πλασμένοι μόνο για να δίνουν…
Υπέροχοι άνθρωποι…
τους λατρεύεις από την πρώτη στιγμή…
σε αυτούς πρόσεξε…
τίποτα μη ζητήσεις…
δίνουν αυτά που νιώθουν…
όσα μπορούν να αντιληφθούν…
και νιώθουν η αλήθεια πολλά…
Αν ποτέ έναν τέτοιο συναντήσεις στο δρόμο σου…
θα τον αναγνωρίσεις αμέσως…
Δεν είναι άγγελος... φτερά δεν φοράει…
Άνθρωπος είναι κοινός… θνητός και αυτός σαν κι εσένα…
Πρόσεξε μόνο... πρόσεξε…
σου είπα... τίποτα μη ζητήσεις… τίποτα…
κάποτε μπορεί να συμβεί το ανεπανόρθωτο
με μιας μπορεί να χαθεί να ετσι απλά
και αυτόν τον άγγελο να τον χάσεις
να σου φύγει να χαθεί…
Δεν είναι πως το θέλεις
να απλά συμβαίνει… έτσι
και σβήνονται όλα με τη γόμα της επιθυμίας σου…
Δεν το θέλεις ούτε κι εσύ ο ίδιος
μα σε όλους μας υπάρχει η Αχίλλειος πτέρνα…
Υπάρχουν άνθρωποι που υπάρχουν για να παίρνουν
ανάμεσα μας ζουν για να πληγώνουν
Αν ποτέ έναν τέτοιο συναντήσεις στο δρόμο σου…
θα τον αναγνωρίσεις αμέσως…
Δεν είναι άγγελος... φτερά δεν φοράει…
Άνθρωπος είναι κοινός… θνητός και αυτός σαν κι εσένα...
Πρόσεξε μόνο... πρόσεξε…
σου είπα... τίποτα μη ζητήσεις... τίποτα…
απλά να πάρεις την γομολάστιχα της επιθυμίας σου
να την ακουμπήσεις στο χαρτί και να την χρησιμοποιήσεις
μ’ ακούς… ακούω να λες … πριν να είναι αργά…
τι αστείο που είναι το βιβλίο σου με τίτλο Η ΖΩΗ ...
τελικά η απόφαση δικιά σου είναι, είτε ακούσεις εμένα είτε την καρδιάς σου το ίδιο είναι, είτε το μυαλό σου εσύ σβήνεις , εσύ γράφεις, εσύ παίρνεις το πρώτο καραβάκι που ζωγραφίζεις και σαλπάρεις… και φεύγεις μακριά κι ας σου φωνάζω εγώ γύρνα πίσω πριν να είναι αργά…
Π.Σ. 16 Οκτώβριος 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου